zondag 31 augustus 2008

zondag 31 augustus

De scan geeft niet veel prijs over de metastasen. De oncoloog spreekt niet duidelijk. De letsels waren op de scan in maart niet goed zichtbaar en zijn dat nu ook niet. Dus we gaan ervan uit dat ze heel erg klein zijn. We denken dat de situatie nu stabiel is.

De situatie... stabiel. Op vragen komen geen duidelijke antwoorden. Hij weet het ook niet.

Dus de kanker is stabiel... de metastasen verminderen niet maar vermeerderen ook niet? Waarschijnlijk...

We gaan wel door met chemo, want mochten we nu stoppen en de ziekte escaleert dan kan dezelfde chemo niet meer worden toegediend.

Het is duidelijk dat wanneer de chemo gestaakt wordt, mama's toestand zienderogen zal achteruit gaan... er is geen keuze.

Mama kiest resoluut voor verderzetting van de behandeling. Ze krijgt een boost... het gevoel dat de chemo meer doet dan we hadden kunnen verwachten, wat ook zo is. En toch...


Mentaal krijgt ze het vaker heel erg moeilijk. Want sterker wordt ze niet, meer energie krijgt ze niet, niettegenstaande de toediening van Aranesp om de drie weken.

Deze middag heeft mama gekookt. Mijn absoluut favoriet kindergerecht. Herinner mij dat ik op woensdag vaak sneller naar huis reed van school omdat ik wist wat mama zou klaarmaken. Een koningsmaal.

Aan de andere kant kregen we in april te horen dat mama geen zes maanden meer zou leven. Het is absoluut niet de eerste keer dat mama de artsen ongelijk geeft. Drie maal hebben artsen haar opgegeven... Het lijkt er nu sterk op dat mama haar 69ste verjaardag zal vieren in oktober en ik durf er mijn hoofd op verwedden dat mama 2009 haalt.

maandag 18 augustus 2008

donderdag 21 augustus





De wereld is om zeep er gebeuren rare dingen rondom mij. Helemaal om zeep en het laatste oordeel kan niet ver meer zijn. (Urbanus)






Rusland en Georgiƫ zijn in oorlog of toch niet meer? Saakasjvili vergallopeert zich en stuurt mensen de dood in. Zo een staatsleider doet dat ongestraft.

Mugabe is nog steeds president van Zimbabwe en wordt, het is te gek om los te lopen, gesteund door Mbeki en de Afrikaanse Unie. Bush is ook nog steeds president van de VSA en in zijn hoofd waarschijnlijk ook president van de wereld. Ook hij doet dat ongestraft.

Politiek als spel. Een wel heel erg dodelijk spel. Macht corrumpeert.



China verovert aan de lopende band gouden medailles... tot meerdere eer en glorie van het land? De 54 kindjes in de openingstoet dienden een afspiegeling te zijn van de 54 etnische groepen in China. Zij blijken echter allemaal Han Chinezen te zijn. Het stralende en zingende kindje playbackte... het gouden stemmetje bleek toe te behoren aan een minder mooi uitziend kind. Ook in China kan minder mooi niet op tv.

M. Phelps wint 8 gouden medailles (of zijn het er toch maar 7) en wordt op slag miljonair.

We zijn blijkbaar met zijn allen depressief en slikken (niet werkende) medicatie (maar liefst 850 miljoen doses per jaar).

Shell en Texaco maken recordwinsten (mis ik hier iets?).

Onze premier is op vakantie in China, als sportliefhebber, of toch niet helemaal? Ondertussen wordt Belgiƫ niet geregeerd.

De zomer regent zichzelf naar de herfst.

De energieprijzen swingen de pan uit.

De voedselprijzen ook. Wel leuk is dan weer dat je in een land woont waar het (goedkopere) buitenland op amper een half uurtje rijden ligt.

....


De wereld is om zeep? Je zou hopen dat de wereld er properder van wordt.


De afspraak bij de behandelende oncoloog is verplaatst naar morgen. De stress giert door mijn lijf.


zaterdag 16 augustus 2008

zaterdag 16 augustus

Donderdag was het opnieuw een chemodag. Je vindt je weg in het ziekenhuis nu blindelings. Inschrijven, aanmelden op de prik, bloed laten prikken... ging weer moeilijk. Dan naar de dagkliniek oncologie, je aanmelden en een kamer toegewezen krijgen. De variatie was donderdag dat mama een liter water met... diende te drinken binnen 60 minuten om dan om 9u20 naar de afdeling radiologie te gaan om een CT scan te laten maken.

Toen we terug op mama's kamer kwamen duurde het nog dik een uur voor de verlossende boodschap kwam dat de "behandeling" mocht doorgaan. Opluchting... mama's gespannen gezicht verandert onmiddellijk. "Ik ben zo blij", zegt ze. Het is het enige waaruit ik afleiden dat ze angst had om zonder chemo naar huis te moeten.

Het toedienen van de chemo verloopt vlot, ook al wordt de chemo pas op de middag gestart, om kwart na drie kunnen we het ziekenhuis verlaten. Alleen jammer dat we pas op 2 september een afspraak kunnen krijgen bij haar oncoloog. Drie weken wachten op de resultaten van de scan is lang.

Even leek het dat mama de chemo goed zou verdragen, maar gisteren werd ze heel erg misselijk en werd ze tegelijkertijd overvallen door een allesoverheersende vermoeidheid. Mentaal werd het haar ook teveel. Het anderhalf jaar durende gevecht is zwaar en eist haar tol. Mama gaat er even onderdoor. Het is verdomd moeilijk om dan troostende woorden te vinden, om woorden te vinden die proberen te verklaren waarom ze misselijk is en zo moe. Eigenlijk hoef ik dit ook niet te verklaren, mama weet verdomd goed wat de oorzaak is... alleen is weten niet altijd voldoende.

zaterdag 9 augustus 2008

zaterdag 9 augustus

Mama heeft een uitermate slechte dag vandaag. Ze is vorige week naar de lingeriewinkel gegaan om een nieuwe BH. Voor de doorsnee vrouw is dat niet zo een zware opgave. Voor mama is het dat zeker. Ze herkent haar lichaam niet meer. Ze kan haar lichaam niet aanvaarden. Pijnlijk. Zeker voor haar. Ik herken wat ik zie en datgene wat ik waarneem maakt haar niet minder mijn moeder. Maar ik kan mij echt wel voorstellen dat wat zij ziet niet correspondeert met wat zij verwacht te zien. Er rest weinig van de vrouw die zij was. Fysisch bedoel ik dan, want mentaal is zij net zo sterk. Gelukkig.

De wereld draait verder in haar/zijn (weet niet of de wereld dan wel vrouwelijk of mannelijk is) compleet losgeslagen solar destination. De olympische spelen zijn begonnen. Georgie en Rusland zijn in oorlog en zij zijn niet de enigen. Tibet is nog steeds bezet... en wij (of misschien ik) ben bezig met de olympische wegrit. Absoluut ridicuul. Misschien en misschien ook niet.

Olympisch goud, zo hoor ik vanavond in Studio Olympia, is het hoogste wat een mens kan beoogen. De andere mensen waarschijnlijk, ik voel mij niet geroepen. Heb ooit gelezen dat menig atleet bereid zou zijn om zijn/haar leven te geven voor die olympische medaille. Mocht doping hen helpen goud te behalen en mochten zij kort daarna sterven aan de gevolgen van die doping dan nog zouden zij kiezen voor de glorie van het moment. Vreemd. Ik kan mij absoluut niet herinneren wie vier jaar geleden goud heeft behaald op welk onderdeel dan ook. Misschien ben ik daarin de uitzondering, alhoewel ik dat heel erg betwijfel.

De mens is egocentrisch geboren en zal egocentrisch sterven. Het zij zo...



vrijdag 1 augustus 2008

Vrijdag 1 augustus

Luc is dinsdag overleden, hij was 69. Luc overleed aan slokdarmkanker. Hij en zijn vrouw zijn goede vrienden van mijn ouders, ze zijn tevens leeftijdsgenoten. Het is zes weken geleden dat ik Luc voor het laatst zag. Papa bracht hem in een rolwagen van de afdeling palliatieve zorgen naar de dagkliniek oncologie waar mama en ik wachtten op haar bloedresultaten.

Het raakte me diep toen ik die twee doodzieke mensen elkaar zag begroeten. Lotgenoten... Ze namen elkaars handen vast, keken elkaar aan. Luc graatmager en grauw, mama graatmager maar met een nog vrij gezonde gelaatskleur.

Hij is de eerste die de vriendenkring verlaat. De confrontatie voor mijn ouders is uitermate zwaar.

De laatste tien maanden zijn teveel mensen uit onze omgeving gestorven... ik krijg een onbehaaglijk gevoel:

Annelies (22)
Nathalie (20)
Leo (80)
Oscar (75)
Jonathan (10 maanden)
Christa (43)
Adrienne (85)
Joke (38)
Luc (69)

Las onlangs in de krant dat we steeds ouder worden. Dat zou een aangename vaststelling moeten zijn...