zondag 31 augustus

De scan geeft niet veel prijs over de metastasen. De oncoloog spreekt niet duidelijk. De letsels waren op de scan in maart niet goed zichtbaar en zijn dat nu ook niet. Dus we gaan ervan uit dat ze heel erg klein zijn. We denken dat de situatie nu stabiel is.

De situatie... stabiel. Op vragen komen geen duidelijke antwoorden. Hij weet het ook niet.

Dus de kanker is stabiel... de metastasen verminderen niet maar vermeerderen ook niet? Waarschijnlijk...

We gaan wel door met chemo, want mochten we nu stoppen en de ziekte escaleert dan kan dezelfde chemo niet meer worden toegediend.

Het is duidelijk dat wanneer de chemo gestaakt wordt, mama's toestand zienderogen zal achteruit gaan... er is geen keuze.

Mama kiest resoluut voor verderzetting van de behandeling. Ze krijgt een boost... het gevoel dat de chemo meer doet dan we hadden kunnen verwachten, wat ook zo is. En toch...

Mentaal krijgt ze het vaker heel erg moeilijk. Want sterker wordt ze niet, meer energie krijgt ze niet, niettegenstaande de toediening van Aranesp om de drie weken.

Deze middag heeft mama gekookt. Mijn absoluut favoriet kindergerecht. Herinner mij dat ik op woensdag vaak sneller naar huis reed van school omdat ik wist wat mama zou klaarmaken. Een koningsmaal.

Aan de andere kant kregen we in april te horen dat mama geen zes maanden meer zou leven. Het is absoluut niet de eerste keer dat mama de artsen ongelijk geeft. Drie maal hebben artsen haar opgegeven... Het lijkt er nu sterk op dat mama haar 69ste verjaardag zal vieren in oktober en ik durf er mijn hoofd op verwedden dat mama 2009 haalt.