woensdag 25 februari

Mama zo mager in je bed
je weegt nog amper 40 kg.
Je lichaam zo broos en teer.
Ik kijk naar je, knipoog en glimlach
Je glimlacht terug en wuift...
Waar haal je nog de kracht om
aan dit leven vast te klampen.
Je wil nog steeds zo graag geloven...
en ook al merk ik in je blik het aanvaarden,
zomaar loslaten zal je niet.

Papa loopt verloren,
steeds heen en weer.
Foetert om futiliteiten.
En vergeet steeds meer...
Hij lijkt plots ook zo onhandig.
De emoties worden hem duidelijk te veel.

"Sterkte" krijg ik mee als boodschap.
Wat moet ik ermee?
Enkel zij die zich dan uit de voeten maken,
brengen zulke onbenullige woorden mee.