de 1000 km voor kom op tegen kanker

Met vier dames fiets ik de 1000 km voor Kom op tegen Kanker.

Een uitdaging, wordt gezegd. Je doet het niet voor jezelf, wordt gezegd. Natuurlijk doe je het in de eerste plaats voor jezelf. Het is een absolute sportieve uitdaging... en toch. Ik wil zo graag de 250 km/dag volmaken. En ik weet dat ik met tranen in de ogen het Kuipke in Gent zal binnenrijden. Ik fiets ter nagedachtenis van mama. Alsof ik haar, al was het maar even, kon terugbrengen. De meeste deelnemers fietsen wel degelijk voor iemand. In memoriam, vaak. Ook ik fiets, jammer genoeg, in memoriam.

Maar ook voor zij die nu de vreselijke diagnose te horen krijgen. Voor hen die met artsen te maken krijgen die hen zien als een kanker en niet als mens. Voor hen die niet mondig genoeg zijn om hun rechten te verdedigen. Voor hen die niet de nodige zorg, liefde en begrip mogen vinden. Voor hen die alleen sterven, verlaten door iedereen.

Vechten we een ongelijke strijd? Zeer zeker. Moeten we daarom afhaken? Zeer zeker niet.