woensdag 1 oktober
Mama komt nog amper haar bed uit. Een ziekenhuisbed in de woonkamer aan het grote raam met uitzicht op de tuin. Een prachtige tuin vol bloemen... haar tuin.
Stappen wordt moeilijk. Ze heeft ondersteuning nodig.
Het ascitesvocht laat haar buik opnieuw bol staan.
Tot voor kort had mama geen pijn. Gedurende het maandenlange gevecht dat ze nu al levert is pijn nooit een zorg geweest. Maar nu moet ook aan pijnbestrijding worden gedaan. Dat lukt gelukkig goed.
Het voelt zo onwerkelijk dat je wacht op de dood. Mijn hoofd kan het niet bevatten. Mijn hart bloedt en het tocht in mijn ziel. De stress knijpt mijn keel dicht en drukt op mijn borst.
En toch lijk ik vrij normaal te functioneren.
Er is veel materiaal gepubliceerd over kanker en kankeronderzoek en toch blijf ik met een gevoel zitten dat er zo weinig vooruitgang wordt geboekt. Zoveel artikels eindigen met de boodschap dat we "binnen afzienbare tijd" resultaten mogen verwachten. Maar wat is afzienbare tijd? Veel belovende therapieën, die toch al gepubliceerd worden, moeten blijkbaar altijd nog klinisch getest worden op patiënten.
In de Knack van vorige week staat een artikel met als titel "Doders inspuiten. Misschien is vitamine C toch nuttig in de strijd tegen kankercellen."
"...
Nu heeft het vakblad Proceedings of the National Academy of Sciences bekend gemaakt dat er experimenten gebeurd zijn waarbij muizen vitamine C in het bloed ingespoten kregen. Diertjes met een kuur van vitamine C hadden de helft minder kans om tumoren te ontwikkelen als reactie op het inspuiten van agressieve menselijke kankercellen.
Het inspuiten van het middel verhoogt de concentratie die de kankercellen bereikt in vergelijking met het oraal toedienen ervan. Door die verhoogde concentratie vormt het rond de tumorcellen waterstofperoxide, en dat is een stof waarvan bekend is dat ze kankercellen dood.
Uit de resultaten werd de stelling afgeleid dat vitamine C effectief een bruikbare aanvulling kan zijn op courante kankerbehandelingen, zoals chemotherapie. Maar het is nog wachten op klinische tests met patiënten.
De vrees bestaat wel dat wanhopige patiënten nu al zullen beginnen met zich in te spuiten met vitamine C, terwijl lang niet alle artsen ervan overtuigd zijn dat zoiets zonder gevaar kan. Maar wanhopige mensen hebben uiteraard andere bekommernissen dan artsen."
Vraag mij af of artsen het eens zijn over het feit dat ook chemotherapie niet zonder gevaar is. Maar aangezien dit tot op heden de enige behandeling is waarbij iemand een kans maakt om kanker te overwinnen, wordt het feit dat chemo wel degelijk giftig is, aanvaard.
In de VSA werd huidkanker bij een man genezen door gebruik te maken van zijn eigen immuunsysteem. http://news.bbc.co.uk/2/hi/health/7460743.stm
Maar ook hier zijn verdere studies nodig. En zoals wel vaker: it's pretty exciting and it all looks very promissing.
Word er cynisch van... is geen goede evolutie.
Mama komt nog amper haar bed uit. Een ziekenhuisbed in de woonkamer aan het grote raam met uitzicht op de tuin. Een prachtige tuin vol bloemen... haar tuin.
Stappen wordt moeilijk. Ze heeft ondersteuning nodig.
Het ascitesvocht laat haar buik opnieuw bol staan.
Tot voor kort had mama geen pijn. Gedurende het maandenlange gevecht dat ze nu al levert is pijn nooit een zorg geweest. Maar nu moet ook aan pijnbestrijding worden gedaan. Dat lukt gelukkig goed.
Het voelt zo onwerkelijk dat je wacht op de dood. Mijn hoofd kan het niet bevatten. Mijn hart bloedt en het tocht in mijn ziel. De stress knijpt mijn keel dicht en drukt op mijn borst.
En toch lijk ik vrij normaal te functioneren.
Er is veel materiaal gepubliceerd over kanker en kankeronderzoek en toch blijf ik met een gevoel zitten dat er zo weinig vooruitgang wordt geboekt. Zoveel artikels eindigen met de boodschap dat we "binnen afzienbare tijd" resultaten mogen verwachten. Maar wat is afzienbare tijd? Veel belovende therapieën, die toch al gepubliceerd worden, moeten blijkbaar altijd nog klinisch getest worden op patiënten.
In de Knack van vorige week staat een artikel met als titel "Doders inspuiten. Misschien is vitamine C toch nuttig in de strijd tegen kankercellen."
"...
Nu heeft het vakblad Proceedings of the National Academy of Sciences bekend gemaakt dat er experimenten gebeurd zijn waarbij muizen vitamine C in het bloed ingespoten kregen. Diertjes met een kuur van vitamine C hadden de helft minder kans om tumoren te ontwikkelen als reactie op het inspuiten van agressieve menselijke kankercellen.
Het inspuiten van het middel verhoogt de concentratie die de kankercellen bereikt in vergelijking met het oraal toedienen ervan. Door die verhoogde concentratie vormt het rond de tumorcellen waterstofperoxide, en dat is een stof waarvan bekend is dat ze kankercellen dood.
Uit de resultaten werd de stelling afgeleid dat vitamine C effectief een bruikbare aanvulling kan zijn op courante kankerbehandelingen, zoals chemotherapie. Maar het is nog wachten op klinische tests met patiënten.
De vrees bestaat wel dat wanhopige patiënten nu al zullen beginnen met zich in te spuiten met vitamine C, terwijl lang niet alle artsen ervan overtuigd zijn dat zoiets zonder gevaar kan. Maar wanhopige mensen hebben uiteraard andere bekommernissen dan artsen."
Vraag mij af of artsen het eens zijn over het feit dat ook chemotherapie niet zonder gevaar is. Maar aangezien dit tot op heden de enige behandeling is waarbij iemand een kans maakt om kanker te overwinnen, wordt het feit dat chemo wel degelijk giftig is, aanvaard.
In de VSA werd huidkanker bij een man genezen door gebruik te maken van zijn eigen immuunsysteem. http://news.bbc.co.uk/2/hi/health/7460743.stm
Maar ook hier zijn verdere studies nodig. En zoals wel vaker: it's pretty exciting and it all looks very promissing.
Word er cynisch van... is geen goede evolutie.
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage