vrijdag 21 november

De wereld draait rustig verder. Al is "rustig" misschien toch te eufemistisch.

Een week na de chemo en bijna twee weken na de laatste ascitespunctie, is mama's toestand stabiel, zo lijkt. Het ascitesvocht is in mindere hoeveelheden teruggekomen. Een nieuwe punctie is nog niet direct nodig.

Gisteren had ze nochtans een heel slechte dag met braken en diarree. Maar ben de mening toegedaan dat dit ziek zijn losstaat van haar kanker. Vandaag bleek de ellende geleden... en weer (voor even) verleden tijd.

Liep laatst door een boekenwinkel en in de afdeling esoterie/religie viel mijn oog op een boek over engelen: "De verborgen wereld van de engelen".
"Wanneer een wereld verborgen is, is die dan niet onzichtbaar?", vroeg ik mij af. En als zo een wereld onzichtbaar is, hoe kan je daar dan een boek over schrijven? En hoort zo een boek dan niet in de afdeling "Fantastisch" te staan?
Bovendien bleek die wereld ook nog onderverdeeld in een hiërarchie. Hoe ontdek je zoiets? Hoe paranormaal begaafd moet je zijn om door te dringen in een onzichtbare, hiërarchische wereld?
En wil je dan niet zo snel mogelijk vluchten van zo een wereld, die na het lezen van de eerste bladzijde, verdomd veel op België leek?

En misschien moet ik mij hierover niet druk maken en misschien ook al helemaal geen vragen stellen. Ik kan het alleen niet laten om te proberen dit mysterie op te lossen of wanneer dat niet mocht lukken, het op zijn minst te begrijpen. Mijn grijze hersenen blijken hiervoor niet voldoende uitgerust... noch uitgerust, toch niet op dit moment.

Het is zoals het proberen begrijpen van de oneindigheid van het heelal. Wetenschappelijk is vastgesteld dat onze hersenen deze oneindigheid niet kunnen vatten. Net zo min als zij het principe van "multiversums" kunnen vatten. We blijken namelijk maar te kunnen denken in drie dimensies. En dat is absoluut onvoldoende om het begrip "multiversum" en "oneindig" te begrijpen.

Loop herhaaldelijk verloren in mijn hoofd, maar moet nu niet langer denken dat het louter aan mijn verstandelijk vermogen ligt... Ik mag nu gerust zijn, mijn hersenen kunnen bepaalde zaken niet bevatten, noch vatten. Een hele geruststelling.

Einstein liet zich ooit ontvallen: "Er zijn maar twee zaken oneindig: de domheid van mensen en het heelal."
Alleen aan dat laatste wordt nu getwijfeld.