vrijdag 17 oktober

Hoe vat ik de afgelopen weken samen? Van diepe wanhoop naar relatieve rust misschien?

Mama heeft heel slecht gereageerd op de laatste chemobeurt. Tot twee weken na de toediening kon ze amper het bed uit. Stappen ging moeizaam en kon niet meer zonder ondersteuning.

Op donderdag 9 oktober werd opnieuw een ascitespunctie uitgevoerd waarbij 5,8 liter vocht werd gedraineerd. Op vrijdag 10 oktober was een nieuwe chemobehandeling voorzien.

Die chemobehandeling is niet doorgegaan, niet omdat de dokter dat niet wilde, maar omdat ik dat niet wilde. Toen mama zich heel slecht voelde, was de huisarts langsgekomen. Hij heeft een lang gesprek gehad met mama en met ons. Hij heeft toen ook contact opgenomen met de behandelende oncoloog om te overleggen over de verdere behandeling. Er werd toen beslist de chemo uit te stellen. Die beslissing werd niet zomaar genomen. Mama heeft heel slecht gereageerd op de toediening van de 5FU. En wanneer het dan meer dan twee weken duurt voor ze daarvan recupereert, is het niet aan te raden, dachten wij en ook zij om onmiddellijk terug voor chemo te gaan.

Wanneer de hoofdverpleegster dan zegt dat zij zo een afspraak niet voor waar aanneemt, na telefonisch overleg, dan vult mijn lijf zich met agressie.

De beslissing om op vrijdag 10 oktober niet voor een nieuwe chemobehandeling te gaan werd genomen met mama samen. Een goede beslissing zo bleek. Sinds de ascitespunctie van 9 oktober gaat het een stuk beter met mama.

Op donderdag 16 oktober heeft mama een nieuwe ascitespunctie ondergaan (3,8 liter) en loopt nu ook weer de chemo tot morgenvroeg. 5 FU, wel in een lichtere samenstelling dan drie weken geleden en met toevoeging van een geneesmiddel om de vochtproductie in haar buik wat te remmen.

Mama verdraagt die tot vandaag zeer goed.

Donderdag vroeg ze haar oncoloog hoelang ze nog te gaan had. Dokter R. werd op snelheid gepakt. Hij bleef haar het antwoord schuldig.

Mama vroeg het niet opnieuw... misschien wil ze het zelf niet echt weten...