zaterdag 24 mei 2008

maandag 26 mei


"Eenzaam onder het firmament
Kronkelt de weg waarop ik loop" (L. Olsson, Astrid en Veronika).

Papa merkt op dat mama's toestand altijd ongeveer hetzelfde blijft. De ene dag wat beter, de andere wat minder. Misschien verwachten we te veel van de chemo. Hij kijkt mij en mijn zus aan op zoek naar bevestiging of weerlegging van wat hij net heeft gezegd. Papa is aangewreten door de hele situatie. Hij verzorgt mama onafgebroken, maakt het haar zo aangenaam mogelijk. Mama daarentegen is niet altijd toegankelijk. Ze praat ook weinig en praat al helemaal niet over wat ze voelt en denkt. Vragen en aandringen maakt haar soms kwaad. Kan dat wel begrijpen, maar toch...

Mijn zus heeft de mogelijkheid van familiehulp aangekaart met mama. Er kwam geen enkele reaktie. We gaan dat vandaag samen proberen bespreken met mama en papa. Wij weten wel dat zij het liefst hebben dat mijn zus en ik dat doen, maar dat is niet langer houdbaar.

Toen ik op de middelbare school zat, hadden wij een zuster als muziekleerkracht. Ze heeft zo hard haar best gedaan om ons de liefde voor klassieke muziek bij te brengen. Gaf notenleer en leerde ons de blokfluit bespelen. Veel van wat ik toen geleerd heb, is verloren gegaan in de mist van wat wij toen als nutteloze kennis beschouwden. Maar deze woorden van haar zal ik nooit vergeten: "Zing een lied en je kan niet humeurig blijven, zing een vrolijk lied en je kan niet triest blijven." Heb dat al een paar keer geprobeerd, het lijkt te werken... zolang je zingt.



"Als je lacht, lacht heel de wereld mee. Als je huilt, huilen alleen diegene die van je houden met je mee." (naar de scheurkalender van 23 mei)



De laatste week van mei is aangebroken. In mijn tuin staat het onkruid hoog, een dikke duif doet zich tegoed aan de broodkruimels die ik strooide voor de merelfamilie die mijn tuin als thuishaven heeft uitgekozen. Sinds zaterdag zit er ook een mus. Een mus "with an attitude". Gisteren werd het musje weggejaagd door één van de merels. Maar hoe klein ook, het gaf schitterend weerwerk en kwam steeds terug om een kruimeltje mee te pikken. Het musje heeft er een fan bij.

De laatste week van mei. Ik zou zo graag hoopvol uitkijken naar de zomer.

1 reacties:

Anonymous Anoniem zei...

Jezelf wakker maken uit een droom die nooit meer realiteit wordt is pijnlijker dan de waarheid onder ogen zien...

26 mei 2008 om 15:15  

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage