zondag 11 mei - moederdag

Moederdag. Zou het eigenlijk niet elke dag moederdag moeten zijn? Bij mijn ouders thuis lijkt het nu wel zo.

De hele familie samen. Mijn zus aan het fornuis. Ikke rondlopen en helpen waar ik nog kon en/of mocht. Allemaal samen in de tuin eten met de borden op schoot. Heerlijk ontspannen. En toch... Mama at niet mee. Ze had geen eetlust. Maar ze genoot blijkbaar wel van het "zien" eten.

Het besef dat dit onze laatste moederdag samen was, liet zich voelen. Durfde dat gevoel niet echt toelaten, omdat ik vreesde in dat besef te verdrinken. Het lijkt ook zo onfair om stil te staan bij het onvermijdelijke en toch kan je er niet omheen.

Mijn ouders hebben al jaar en dag een scheurkalender. Iedere morgen scheurt papa het briefje van de vorige dag af, leest het en legt het dan bij mama's koffiekopje. Op zondag 11 mei durfde hij dat niet...

"Moederdag

Op het kerkhof van ons dorpje
kom ik telkens op moederdag
met een ruiker rode rozen,
die ons moe zo gaarne zag...

Soms hoor ik als een zacht gefluister
en 'k voel haar dan heel dicht bij mij,
net als vroeger, toen ze mij troostte,
terwijl ik mijn hoofd op haar knieën lei."
(Gerard Galle)

Je begrijpt waarom.