dinsdag 6 mei

Vergeet wat ik gisteren schreef over emoties onder controle houden.

Mama werd gisterenmorgen rond 05u30 vreselijk misselijk. Ze heeft dan ook het weinige dat ze de dag voordien had gegeten uitgebraakt. Je krijgt dan een heel erg bezorgde papa aan de lijn. De bezorgdheid slaat natuurlijk over, alsof je nog niet bezorgd genoeg bent. Tis vreemd maar het gevoel van bezorgd zijn is blijkbaar onbegrensd... je kan steeds verder in dat gevoel.

Mijn zus belde de behandelende oncoloog die voorstelde om opnieuw een paar dagen opgenomen te worden in het ziekenhuis. Ze zouden haar dan vocht en Medrol toedienen. Dat voorstel kwam hard aan bij mama. Ze gaat er sowieso vanuit dat wanneer ze opnieuw wordt opgenomen, ze het ziekenhuis niet meer zal verlaten. Ze heeft toen voor haar de enige juiste beslissing genomen: "ik blijf thuis". Het is ook de juiste beslissing gebleken. Na een lastige morgen, voelde ze zich in de namiddag een stuk beter. Rond half twee vroeg ze zelf om wat soep en een boterham, die bleken nog te smaken ook. Ze heeft een wandeling door de tuin gemaakt, twee keer 45 minuten onder de parasol gezeten. Daartussen slaapt ze veel, maar dat is ook niet verwonderlijk. Al bij al was gisteren geen slechte dag.

Toen ik haar vroeg of ze mij kon zeggen hoe ze zich nu voelde zei ze: "mocht mijn hoofd niet zo ijl aanvoelen, dan zou het wel meevallen." Ze blijft ongeloofelijk sterk.