vrijdag 13 juni

Gisteren was opnieuw chemodag.

Er was twijfel of de chemo zou worden toegediend. Mama's witte bloedcellen stonden terug op 2200. De dokter zou langskomen. Weer even stress. We kijken elkaar aan zonder iets te zeggen. Even later komt de oncoloog binnen, lach op zijn gezicht. "De witte bloedcellen staan aan de lage kant, maar het goede nieuws is dat uw NKC op 43% staan. Dus die zijn gelijk gebleven met vorige bloedanalyse." Hij kijkt mama aan, zij glimlacht. "Wat denk je?" vraagt hij. "Als u zegt dat het ok is om de chemo te krijgen dan gaan we ervoor", antwoordt zij. Hij blijft nog even zitten en vraagt dan hoe mama haar toekomst ziet. Een heel onverwachte vraag. "Ik sta daar niet echt bij stil", antwoordt mama. Ik weet wel beter, maar zeg niets. Het is niet aan mij...

Na het inlopen van de eloxatin (die, denken wij, opnieuw te snel is ingelopen) wordt de Gemzar gestart. Er wordt amper gespoeld tussen de twee chemo's door en dat resulteert in pijn in de ader waar de chemo inloopt. De pijn blijkt niet te harden. Er wordt nu wel gespoeld, twintig minuten lang... de pijn blijft. De verpleegster beslist dan maar om het infuus te herprikken in mama's andere arm.

Omdat het nu al de tweede keer is dat mama pijn heeft in de aangeprikte ader en het steeds moeilijker wordt een ader aan te prikken stelt Dr. Renard voor om een port-a-cath te plaatsen. De uitleg die we van de verpleegster krijgen is, zo voelt het toch aan, zeer volledig.

Het plaatsen van een pac gebeurt onder een lichte verdoving, er is dus een dagopname nodig. Mama zal de eerste week na het plaatsen last hebben van spierpijn, zal haar linker of rechterarm (wordt besproken met de chirurg) wat minder kunnen gebruiken. Maar die ongemakken zouden binnen de week verdwijnen. Positief is dan weer dat het toedienen van de chemo heel wat makkelijker zal verlopen. Mama krijgt bedenktijd, maar stemt bijna onmiddellijk in met het voorstel. De hele procedure wordt opgestart.

Volgende week donderdag dient er een bloedanalyse te gebeuren. Woensdag 25/6 opnieuw bloedanalyse. Op basis hiervan zal beslist worden of op donderdag de pac zal worden geplaatst. Op vrijdag volgt dan de 5de chemobeurt.

Gisterenavond voelde mama zich behoorlijk.


Las gisteren in de weekend Knack het verslag van Phara de Aguirre en Kristien Van den Bon over de Roparun. Had daar vroeger ook al eens iets over gelezen maar besefte niet dat het hier gaat om een run met als doel geld in te zamelen voor mensen met kanker. De Roparun is de langste estafette ter wereld: van Parijs naar Rotterdam al lopend en fietsend. De Roparun bracht dit jaar € 4 318 782 op. Mooi bedrag. De teams uit België schenken de opbrengst aan Kom op tegen Kanker.
info: www.lotgenoten-vlaanderen.be en www.roparun.nl

Las ook dat een ploeg rond pneumoloog Johan Vansteenkist van de Universitaire Ziekenhuizen Leuven werkt, volgens de Journal of Clinical Oncology, aan een soort vaccinatie op basis van een antigen, die vergelijkbare resultaten geeft als chemotherapie, maar zonder de gevreesde neveneffecten. De nieuwe aanpak bestaat uit het inspuiten van het antigen om de afweer van de patiënt zo te stimuleren dat hij nieuwe kankercellen met verse moed aanvalt. Het succes in vergelijking met de chemo schuilt in het gegeven dat de antigenen alleen de kankercellen treffen, terwijl chemotherapie meer weefsel raakt dan alleen het geviseerde.
info: http://jco.ascopubs.org/